این فرش سراسر کنایه‌ست. چه در طراحی و چه در ساختار. چه در پس‌زمینه و چه در پیش‌زمینه. در فرم و در محتوا. کنایه از مفاهیمی بسیار پیچیده همچون زبان، فرهنگ، سنت و مدرنیته، تکنیک‌ها وخوانش‌ها. حتی سیاست و مفاهیمی همچون وطن نیز ردپایی در این فرش دارند. البته این در نهایت فرم و همنشینی عناصر بصری است که حکفرمایی می‌کند. نه هیچ چیز دیگری.